Vandaag was het weer een warme en aangename dag met temperaturen rond 25 graden.

Op onze laatste dag kozen we ervoor om een bezoekje te brengen aan een Pre-historisch park in Tarascon-sur-Ariège. Tijdens de rit naar het park bleek hoe moe de kinderen wel waren na deze (vakantie)week. Ze hebben bijna een volledig uur geen kick gegeven. En dan hadden Jinse en Joram zich deze ochtend nog extra lang uitgeslapen!
Het park zelf was gericht op de evolutie van de mensheid. In de streek zijn namelijk veel sporen teruggevonden van de Magdaleniërs (of zoiets): één van de eerste oermensen die als nomaden rondtrokken in dit gebied. Ze leefden ongeveer op het einde van de ijstijd, toen de mammoeten stilaan verdwenen richting het noorden en de mensen kunst en vuur ontdekten.
Onze eerste halte was een enorme tentoonstelling over de ontwikkeling van de kunst van de Magdaleniërs. Centraal hierin stonden de grottekeningen die men teruggevonden heeft in de verschillende grotten uit de streek. Het was heel leerrijk en je kon de rondleiding in het Nederlands volgen via een hoofdtelefoon. Deze stond via infrarood in verbinding met verschillende punten in het museum en de commentaar paste zich automatisch aan naar de ruimte waarin je op dat moment verbleef. Zeker een aanrader!

Daarna trokken we via verschillende watervallen en stromen, door een gereconstrueerd stukje oerbos naar de jachtvelden. Daar leerden we hoe we met een speerwerper konden jagen. Papa liet blijken dat hij zijn oerinstincten nog niet volledig verloren is, want hij was de enige die een speer vol in de flank van de verste prooi kon drijven.
Na de jachtvelden doken we in het labyrinth van geluiden, waar we ontdekten hoe de Magdaleniërs muziek maakten. Dit was wel even leuk, maar niet echt aan ons besteed. Mama en papa hadden vooral oog voor dode stukken bamboe waarmee je pennen kan maken voor Calligrafie.

Daarna volgende nog een plekje waar we muurschilderingen konden namaken. Met behulp van wat zand, steen en water maakten de Magdaleniërs drie verschillende kleuren: rood, geel en zwart. Joram, Jinse en Jade gingen vervolgens aan de slag als oer-kunstenaars.
Wat verder op onze route kwamen we de hutten tegen waarin ze vroeger leefden. Je kon er zelfs demonstraties zien over hoe ze vuur maakten. Daar zijn we echter niet op blijven wachten, want Joram wou graag eens zien hoe men opgravingen deed.

Hoewel de uitleg zeer interessant was, was dit voor Joram toch een kleine teleurstelling. Hij mocht namelijk niet zelf graven ... Dit was echter een bewuste keuze van de eigenaars van dit park. Archeologie is geen schattenjacht en door nep-opgravingen te laten uitvoeren zou men een verkeerde indruk wekken van archeologie. Ze hebben er voor gekozen om een realistische weergave van een opgraving te ontwerpen en iedereen te laten zien wat er allemaal bij zo'n opgraving komt kijken.

Wederom heel interessant, maar misschien waren de kinderen hiervoor nog iets klein. Jade is van pure uitputting zelfs tijdens de uitleg op de schoot van mama in slaap gevallen.
Rond 17u hebben we terug koers gezet richting de camping. Het was nog een uurtje rijden en iedereen was moe en voldaan. Zo'n actieve vakantie kruipt wel in de kleren ...

Het eindoordeel
Het was een prachtige vakantieweek. Het weer zat niet altijd mee, maar we mogen niet echt klagen. De temperaturen waren aangenaam en de zon scheen niet te hard zodat we niet onmiddellijk verbranden. Wolken en regen dreigden af en toe roet in het eten te gooien, maar echt last hebben we er nooit van gehad.

De streek is fantastisch en er is hier veel te beleven. Er staat nog vanalles op ons verlanglijstje:
• Er zijn verschillende kloven in de buurt.
• Eens een grot bezoeken met muurschilderingen.
• Een bezoek aan een wijngaard + degustatie
• Geo-caching

En dan zijn er nog de klassiekers die we over enkele jaren zeker terug willen zien:
• Het kasteel van Chalambre (hoever zouden ze dan al staan met de renovatie?)
• Carcassonne

... we komen dus vast en zeker nog eens terug.