Vandaag vertrokken we op een zee-safari om Staffa te bezoeken: een eiland dat lijkt gemaakt te zijn uit duizenden stenen staafjes.
Als eerste maakten we een overtocht van 45 minuten met de ferry, daarna werden we opgepikt met de bus. Het was een bizarre rit omdat de chauffeur beneden (het was een dubbeldekker uiteraard) aan het praten was met passagiers, maar dankzij het intercom systeem kon de hele bus meeluisteren met wat hij zei. Voeg hier een Schots accent aan toe en je moet de Engelse taal al heel goed machtig zijn om te kunnen volgen wat er gezegd werd.
Na een uur naar het getater van onze chauffeur geluisterd te hebben, kwamen we aan bij de haven aan de andere kant van het eiland. Van hieruit vertrokken we opnieuw met een boot(je) naar Staffa. Deze tocht was van een ander kaliber. Omdat we met een vrij klein bootje op de Atlantische Oceaan vaarden hadden we heel wat meer last van de golven. Vooral de mensen die achteraan op het open gedeelte van de boot zaten, werden regelmatig gedoopt met oceaanwater.
Wij zaten gelukkig droog binnen, maar Annikki kreeg het wel steeds lastiger met het ruigere weer op de oceaan.

Toch wisten we heelhuids Staffa te bereiken. We brachten hier ongeveer een uurtje door aan land en bezochten de bekende grot van het eiland en gingen tevergeefs op zoek naar Puffins. Deze schattige vogels maken op dit eiland hun nesten, maar ze waren jammergenoeg allemaal gaan vliegen. Waarschijnlijk hadden ze genoeg van het Schotse weer ...

De terugtocht was minder ruig, want we hadden deze keer meewind. Toch kreeg Annikki en deze keer ook David het moeilijk. We keerden echter niet naar ons eerste eiland terug, maar brachten nog eerst een bezoek aan het eiland Iona. Hier stond vroeger een klooster, van waaruit men het Christelijk geloof over Schotland heeft verspreid.

Voor we naar het klooster trokken maakten we nog een kleine tussenstop op het strand van Iona. Het was zowaar een mooie dag en de kinderen trokken op onderzoek uit en gingen via enkele stenen steeds verder in het water.
Het terugkeren ging echter wat minder vlot. Ondanks waarschuwingen van papa om op te passen en te wachten tot papa kon komen helpen, vielen ze toch alledrie van de stenen in het water. Gevolg: de voeten van alledrie de kinderen waren drijfnat en voor papa was het genoeg geweest. Het bezoek aan de abdij werd afgeblazen en we bleven met z’n allen ter plaatse wachten tot de veerboot ons kwam ophalen.

Amerika was vorig jaar een succes en de vele ritten in de auto verliepen toen zonder problemen. Deze keer hebben we onze eigen (kleinere) auto bij en is het geregeld ruzie op de achterbank...

Het weerbericht voor vandaag: zonnig met naar de avond toe regenbuien.