Bye bye Dubai

Vandaag eindigden we de dag op ons derde continent tijdens deze reis. Na een blitsbezoek aan de luchthaven van Dubai stegen we rond 4:00 weer op. Deze keer richting onze eindbestemming: Johannesburg.

Bij aankomst stond er busje op ons te wachten om ons richting het hotel te voeren. De rit naar het hotel duurde zo'n 5 uur en het was uiteindelijk 19:00 toen we ons eindelijk bij de rest van de groep konden vervoegen.

Na het avondmaal werd er niet veel meer gedaan, want morgen moeten we al om 5:00 's ochtends paraat staan om op safari te vertrekken. Maar na twee dagen van slapen in taxi's, bussen, treinen en vliegtuigen is het verademing om eens in degelijk bed (met werkende airco!) te kunnen slapen.

Met de trein naar Zürich

Het is een korte samenvatting want veel valt er eigenlijk niet te vertellen.

Vandaag vroeg uit de veren om rond 5:00 's ochtends de taxi te nemen naar het station van Frankfurt. Van de 8 taxi's wisten er toch 7 op de juiste bestemming aan te komen. De taxi met Ingeborg en Mike was echter naar de luchthaven gereden, maar ze slaagden er uiteindelijk wel in om nog ruim op tijd aan te komen in het station.

Iets voor 12:00 kwamen we aan in het station van Zürich en namen we opnieuw een taxi richting de luchthaven. Deze keer verliep alles vlot en ook tijdens het inchecken waren er geen problemen.
Onze vlucht naar Dubai vertrok iets voor vijf uur in de namiddag en duurde zo'n 6 uur (8 uur als je de lokale tijd hanteert).

Frankfoert

Vandaag speelde de dag zich vooral af in de luchthaven (voor Erik en David) en in het hotel (voor de rest van de families).

Na een stevig ontbijt zakten Erik en David af naar de luchthaven in de hoop om de gemiste vlucht van gisteren te laten omboeken. Omstreeks 10:00 meldden ze zich bij de eerste balie aan, maar werden algauw doorgestuurd naar een tweede balie wat verder in de luchthaven (de eerste was enkel voor 1st class passagiers).

De tweede balie was vrij groot en was afgeschermd met een deur en een bewaker. Maar via die bewaker kregen we te horen dat we ons naar de terminals moesten begeven want de wachttijd liep aan deze balie al op tot 4u! Na nog een paar keer heen en weer gestuurd te worden bij de terminals belandden we uiteindelijk toch in de juiste wachtrij. Althans was dat toch de gedachte. Pas na 2u geduldig aanschuiven kregen we te horen dat men aan de terminals geen groepen kon herboeken. Hiervoor moesten we terug naar de tweede balie!

Het was ondertussen kort na de middag en de wachttijd aan die balie was al opgelopen tot 6u ... dat zag er niet goed uit. Bovendien deed de bewaker alsof zijn neus bloedde toen we hem erop wezen dat hij ons naar de verkeerde plaats had doorgestuurd. Maar de man was onverbiddelijk en we moesten plaatsnemen achteraan de wachtrij die al ontstaan was buiten het afgeschermde servicedesk gedeelte. Terwijl de rij achter ons steeds langer werd, werd ze voor ons amper korter. De meeste reizigers gaven er na een tijdje dan ook de brui aan waardoor we af en toe wel eens opschoven, maar het aantal mensen dat door de deur naar binnen werd gelaten was zeer gering.

Met de nodige volharding en de wetenschap dat we nergens anders terecht konden bereikten we na 2u eindelijk de deur naar het servicedesk gedeelte. We werden na het nodige gezucht door de bewaker uiteindelijk toch toegelaten en kregen een volgnummer mee: 3118. Op het moment dat we binnen kwamen was men bezig met nummer 3066. Verwachte wachttijd: 4u.

Ondertussen had men in het hotel meer geluk. De lokale pizzeria leverde aan hotel en wist nog verbazend lekkere pizza's te produceren.

Rond 18:00 was het uiteindelijk aan Erik en David om een poging te ondernemen om onze tickets te laten herboeken. NRV had ons een half uurtje eerder al laten weten dat men voor 5 personen voor de volgende dag een vlucht kon regelen, maar omdat er geen garanties waren dat de rest dan ook dezelfde dag zou arriveren opteerden we ervoor om hier niet op in te gaan.

Toen ze aan de servicedesk vernamen dat we met een groep van 16 personen waren, bleek plots dat zij ons ook niet konden verder helpen. Voor groepen van meer dan 8 personen moest men de backoffice inschakelen. Dus hadden we eigenlijk al de hele dag voor niks in de rij gestaan.
De moed zakte ons toen wel even in de schoenen. Morgen is er namelijk een staking in Frankfurt en vliegt er geen enkele vlucht van Lufthansa. Zelfs vandaag werden er al vluchten afgeschaft. De vroegste vlucht naar Johannesburg is pas op 28 juli, wat zou betekenen dat we minstens 5 dagen zouden verliezen van onze vakantie.

Uiteindelijk kwam er toch een (klein) mirakel uit de lucht gevallen: de hele groep kan morgen al vertrekken!

Er zitten wel enkele addertjes onder het gras, maar aangezien we geen andere keuze hebben nemen we deze er maar bij.

De planning gaat nu als volgt:

woe 27 juli 5:50 -> met de trein vanuit Frankfurt naar Zürich.
woe 27 juli 15:25 -> vanuit Zürich met het vliegtuig naar Dubai.
do 28 juli 4:10 -> vanuit Dubai met het vliegtuig naar Johannesburg
do 28 juli 11:00 -> aankomst in Johannesburg.

Dit wil wel zeggen dat we voorlopig de safaris naar het Krugerpark gaan missen, maar we hiervoor hebben we al geprotesteerd bij NRV.
Wordt ongetwijfeld vervolgd!

PS: de hele reis lijkt wel vervloekt. Bij het afhalen van de bagage bleek de koffer van Stef niet opgehaald te zijn. Toen ze later naar het hotel kwam, gaf ze per ongeluk haar hotelvoucher af aan de taxichauffeur waardoor ze dreigde zonder kamer te vallen in het hotel. Gelukkig had de taxi chauffeur ook niks aan die voucher waardoor hij even later nog eens passeerde om zijn voucher om te laten ruilen voor de juiste.
Ook de taxichauffeur van David kwam nog eens langs (tegen betaling weliswaar). En dat allemaal om David's gsm terug te brengen nadat die was achtergebleven in de taxi.

Frankfurt

Laat me al direct met de deur in huis vallen: de start van deze vakantie verloopt niet echt zoals gepland.

Na een vertraging van meer dan een uur op Schiphol hebben we onze aansluitende vlucht in Frankfurt gemist. Het kwam vermoedelijk op enkele minuten aan, maar omwille van een een vliegverbod na 22:00 was het vliegtuig net vertrokken toen wij er kwamen aangerend.

Daarna draaide de zoektocht naar de service balie van Lufthansa uit op een kleine nachtmerrie. Elke keer stonden we voor een gesloten deur en werden we verder richting de uitgang gestuurd. Na een ware calvarietocht vonden we toch nog een balie die open was en een medewerkster die ons kon helpen met het vinden van een hotel; geen sinecure voor een groep van 16 personen.

Nadat we met z'n allen kennis hadden gemaakt met de Duitse taxiservice (160 km/u? Geen probleem!) kwamen we om iets na middernacht aan in het hotel. De hele groep is onderverdeeld op kamers met 2 waarbij Joram met Cas op de kamer ligt en mama en papa met respectievelijk Jade en Jinse een kamer delen.

Nadat we met de groep op kosten van Lufthansa een rekening hadden geopend aan de bar, gingen we om iets na 1:00 's nachts stilaan richting onze kamer.
Tot overmaat van ramp is de airco in het hotel defekt en zijn de kamers bloedheet. De enige verfrissing die mogelijk is, komt via een raam dat op een kier open kan. Het lawaai en de beestjes zullen we er dan maar moeten bijnemen.

En nu wordt het vooral afwachten wat Lufthansa gaat doen. Onze volledige groep bestond uit 28 personen en het lijkt ons weinig waarschijnlijk dat de rest op tijd op het vliegtuig geraakt is. Hopelijk weten we snel meer.

Een zeldzaam lichtpuntje tot dusver is het besef dat we in groep zijn. Wat ongetwijfeld tot een hoop frustratie zou geleid hebben wordt nu met de nodige humor weggelachen. We amuseren ons nog en da's het belangrijkste.

Dag 11: Village Tour

We zitten ondertussen al over half weg onze reis, maar we blijven Sri Lanka op allerlei nieuwe manier ontdekken.

Vandaag stond er een "Village Tour" op het programma. Na een busrit van een klein uurtje namen we met z'n allen plaats achterop een ossenkar. Deze ossenkar bracht ons een kleine kilometer verder naar een klein meertje waar we overstapten op enkele primitieve katamarans.
Een roeier maakte met ons een tochtje op het meer en zette ons vervolgens aan de overkant af. Daar kregen we een traditionele maaltijd voorgeschoteld en konden we zien hoe men één van de populairste gerechten van Sri Lanka klaar maakte: cocos sambal. Op authentieke wijze demonstreerde de kokkin hoe ze cocos, pepers, ajuinen en tomaten met behulp van een granieten steen en een maalsteen tot één gerecht herleidde.

Na de demonstratie mochten we dan het lelieblad op ons terracottabord vullen met de andere gerechten die voor ons waren klaargemaakt. Er zaten enkele lekkere zaken tussen en zelfs Jinse ging om een tweede bord eten (maar dat kwam misschien omdat je hier met je handen mochten eten).

Nadat we ons buikje gevuld hadden, reden we naar de volgende bestemming: een fietstocht door de rijstvelden. Het was een bonte verzameling van allerlei fietsen die al talloze keren opgelapt leken te zijn. David kreeg een oude Nederlandse Opa-fiets onder zijn achterste geduwd en zat met zijn knieën letterlijk tussen zijn stuur. Versnellingen en fietsbellen waren nauwelijks aanwezig op de fietsen, maar de vering en de banden waren wel dik in orde.
Het tochtje zelf was weeral een unieke ervaring. Zowel voor ons, als voor de lokale bevolking. Telkens we een huis voorbij reden, liepen de kinderen naar buiten om te komen kijken naar de blanken op de fiets. Meestal reden we vrij afgezonderd op rustige wegen, maar twee keer moesten we de hoofdbaan op en dan was het wel uitkijken geblazen.
Aan het einde van de rit kregen we nog een halve kokos gevuld met thee en een pannenkoek als versnapering. Daarna gingen we terug op de bus en reden we terug naar het hotel.

Onderweg kwamen we vandaag twee wilde olifanten tegen langs de kant van de weg. Dit zijn olifanten die omwille van hun moeilijk gedrag verstoten zijn uit de kudde en kunnen gevaarlijk zijn. Vorige week zijn er nog drie doden gevallen omdat ze in het donker een wilde olifant zijn tegengekomen die niet zo goed gezind was.

Eens we in het hotel terug aankwamen maakten we ons klaar voor het avondeten. Vandaag vierden we de 50e huwelijksverjaardag van Ellie en Henk, dus werd er weer eerst gezongen. De Chinezen keken weer raar op, vermoedelijk denken ze dat zingen voor het eten bij ons een traditie is.
Over die Chinezen gesproken: tijdens het aanschuiven zag David dat de Chinese vrouw voor hem bezig was met allerlei groenten van de saladbar op haar bord te scheppen. Omdat ze niet goed wist welke dressing ze daarbij wou eten, stak ze ongegeneerd de lepel uit de dressingpot in haar mond en daarna terug in de pot. Het ging zo snel dat je even perplex staat van wat je juist gezien hebt. David haalde de lepel dan uit de pot (terwijl de Chinese nog steeds andere groenten aan het opscheppen was) en legde hem heel opzichtig naast de pot. Toen hij aan Anthony (onze reisgids) uitlegde welke fratsen de Chinese vrouw had uitgestoken, was hij daar helemaal niet over te spreken. De hele pot met dressing werd weggehaald en de vrouw kreeg wat later haar saus van Anthony en het hotelpersoneel.

Na het eten keerden we terug naar onze hotelkamer en maakten we ons weer klaar om morgenochtend weer naar een ander hotel te vertrekken. Roestie zal gemist worden, maar staat in ieder geval op de foto.

Dag 10: De leeuwenrots

Vandaag stond er weer een goedgevulde dag op het programma. Om 8u00 vertrok onze bus richting de Leeuwenrots, de meest bezochte plaats van Sri Lanka. In de vijfde eeuw vond de toenmalige koning van Sri Lanka dit een mooie plaats om zijn nieuw paleis te laten bouwen en zo begon men aan het bouwwerk bovenop een 200m hoge rots.
Jammergenoeg heeft ook hier de tand des tijds hard toegeslagen en schiet er van het hele paleis niet veel meer over.

Dat dit de drukst bezochte toeristische attractie is, werd duidelijk aan de lange rij die stond aan te schuiven aan de ingang. Een gids van een Italiaanse groep dacht wat sneller naar binnen te kunnen door in het midden van onze groep in te voegen. Maar dat doe je bij Nederlanders dus beter niet, want Dirk nam
de gids bij zijn schouders en duwde hem gelijk terug de rij uit.
Terwijl de gids en zijn Italiaanse toeristen terug achteraan aanschoof, begonnen wij aan onze klim. Er stonden ongeveer zo'n 1200 treden te wachten vooraleer we bovenaan de leeuwenrots konden staan. Sommige stukken waren wel een beetje pittig, maar uiteindelijk geraakte iedereen er.

Na het bezoek aan de leeuwenrots stond er in de namiddag nog een safari gepland. Deze keer trokken we naar een park dat bekend stond om zijn vele Aziatische olifanten en het duurde niet lang vooraleer we neus aan slurf stonden met een kudde olifanten. Het is vrij indrukwekkend om deze kolossen op enkele meters van jou te zien wandelen zonder de gebruikelijke afrastering uit de dierentuin.
Het enige jammere aan deze safari was de kudde toeristen die de olifanten volgden.
Waar er in het vorige park nog duidelijke afspraken waren waar de chauffeurs zich aan hielden, was dat hier minder het geval. Er kwamen steeds meer jeeps bij en op een bepaald moment werd de kudde bijna volledig omringd door jeeps met toeristen. Na een tijdje hielden we het voor bekeken en reden we terug naar het
hotel.

Toen we in het hotel aankwamen maakten we ons klaar voor het avondeten. Er zijn veel Chinezen in het hotel en het is bijna komisch om te zien hoe verkocht ze zijn aan hun gsm. Ze kijken amper op tijdens het eten en tokkelen de hele tijd verder op hun gsm. Het verschil met onze tafel kon bijna niet groter zijn, zeker toen we met z'n allen "Lang zal hij leven ..." begonnen te zingen voor de jarige Hens.

De Wi-Fi is barslecht in dit hotel en wordt meestal volledig bezet door de Chinezen, waarschijnlijk gaan jullie wat langer moeten wachten om dit verslag te kunnen lezen.

Dag 9: Polonnaruwa

Vanochtend gingen we weer vroeg uit de veren want na enkele dagen van rust vliegen we er weer in. Om 8u00 zaten we al op de bus richting Polonnaruwa, een
middeleeuwse stad waarvan men enkele jaren geleden de ruïnes heeft ontdekt. Omdat alles met bakstenen werd gebouwd zijn de meeste muren en gebouwen verdwenen
door erosie. Enkel voor de fundamenten en muursteunen gebruikte men graniet, waardoor die gelukkig wel bewaard zijn gebleven.
We maakten een tocht door de ruïnes en hielden halt aan enkele bezienswaardigheden zoals de overblijfselen van het museum en de ruïnes van de tempel en het
paleis.

Na de tocht keerden we terug naar de bus en reden we verder naar een lokaal restaurant waar we konden proeven van traditionele gerechten met lokale groenten.
Als afsluiter kregen we een lokaal dessertenbuffet voorgeschoteld: een schijfje ananas, een stukje papaya, een klein banaantje, een schijfje watermeloen,
een zoete bitterbal met honing en dadels(?), iets gefrituurd (maar geen idee wat het was, want er zat niet echt smaak in) en een potje zure kwark met zoete
honing. Van het hoofdgerecht ken ik de benamingen niet, daar hebben we foto's van genomen.
Na de lunch reed de bus verder naar het hotel en maakten we een pitstop in één of ander dorpje om wat zonnebrandolie en frisdrank te kopen.

Zo kwamen we rond 17u00 aan in ons hotel en doken de meisjes alweer het zwembad in. Het is wel een beetje wennen na de luxe van de afgelopen dagen. De kamers
zijn terug wat kleiner en zitten (jammergenoeg) vol muggen.
Behalve muggen kregen we gisterenavond ook nog het bezoek van Roestie: een rosse zwerfkat die kwam schooien voor wat eten. De kinderen waren onmiddellijk
verkocht aan het lieve poesje.

We hebben tot nu toe een vrij gevarieerde keuken voorgeschoteld gekregen. Alleen Joram heeft al in elk restaurant Spaghetti Bolognaise gegeten, maar Jinse en
Jade vinden meestal wel iets naar hun gading. Fish 'n Chips is hier vrij populair en behalve spaghetti serveren ze ook overal frietjes. Alleen strooien ze
er steeds weer zout over en verstaan ze "No salt please" niet.

Na een laatste muggenjacht doken we de lakens in. Morgenvroeg moeten we weeral om 8u00 paraat staan.

Dag 8: pasikuda

Vandaag was het dus de tweede rustdag en genoten we 's ochtends van wat langer te kunnen uitslapen, gevolgd door alweer een lekker ontbijt.
Daarna trok iedereen die wou naar het rif om een beetje te gaan snorkelen.

In de namiddag doken we nog even het zwembad in en maakten we ons stilaan klaar om onze koffers weer te pakken.