Kaapstad: robbeneiland

De laatste dag. En eerlijk gezegd: ik ben er niet al te rouwig om.

Maar goed: vandaag staat er nog een laatste excursie gepland naar Robbeneiland en daarna hebben we nog een uurtje of twee vrijaf en kan ik eindelijk naar de spelletjeswinkel waar ik al 2 dagen niet geraakt ben omwille van Piet zijn aanpassingen aan het schema.

We laden ons koffers alvast in, want wij zullen niet meer terugkeren naar het hotel. Van zodra we op de bus zitten komt Piet met zijn dagelijke verrassing op de proppen: we zullen geen vrije tijd meer hebben vandaag en zullen onmiddellijk na het bezoek aan robbeneiland vertrekken naar de luchthaven. Ik doe mijn ogen dicht en tel tot tien.

Na een boottocht van ongeveer een uur komen we aan op robbeneiland en worden we rondgeleid door een ex-gevangene. Je ziet duidelijk dat de gevangenen hier erg geleden hebben onder het regime. Het laat in ieder geval een diepe indruk na.
Kort na de middag worden we teruggebracht naar het vaste land en nemen we afscheid van de groep. Piet steekt in de drukte nog het laatste deel van het bedrag dat hij ons moest terugbetalen in mijn handen. Goed voor meer dan honderd euro aan Zuid-Afrikaanse Rand. Ik probeer vriendelijk te blijven, maar eigenlijk interesseert het me niet meer.

Denzel brengt ons met de bus naar de luchthaven en terwijl de rest van de groep de tafelberg gaat beklimmen maken wij ons klaar voor de vlucht naar huis.

Kaapstad: Dag 2

De eerste uitstap vandaag was een boottochtje naar een plek waar veel robben zitten. Terwijl we in de haven wachten tot Piet een boot geregeld heeft die nog plaats genoeg heeft (op voorhand reserveren is 'm nog steeds niet bekend), wandelen we wat heen en weer in het kleine haventje.
Lokale vissers proberen ons te lokken met "tamme" robben, maar we hebben waarschuwingen gekregen dat deze beesten helemaal niet zo vriendelijk zijn en gemeen kunnen bijten. Maar het is de vissers er vooral om te doen dat ze geld kunnen vragen voor een foto met een rob.

Na iets meer dan een uur gewacht te hebben, kunnen we uiteindelijk aan boord gaan van de boot. De zee is vrij ruw vandaag en we worden letterlijk naar alle kanten gegooid. Maar op de één of andere manier slaagt onze kapitein er toch in om ons tussen een aantal gevaarlijke rotseilanden te manouvreren.
Deze eilandjes liggen vol met robben die ons weinig aandacht schenken. Na een aantal minuten heen en weer wiebelen zet de kapitein terug koers richting de haven en zit de eerste excursie er al op. Maar het was in ieder geval een leuke start van de dag.

De tweede stop vandaag is Kaap de Goede Hoop.

We krijgen een kwartiertje de tijd om een beetje rond te lopen en wat foto's te nemen. We besluiten om een klein wandelpad te volgen en vanop een hogere rots enkele foto's te nemen. Als we terug naar beneden komen horen we plots van enkele reisgenoten dat we terug naar boven moeten omdat Piet plotseling de planning heeft omgegooid. Hij zal ons nu komen ophalen aan het volgende uitkijkpunt en wij moeten nu naar daar wandelen. Het is middag en plotseling moeten we wandeling maken van meer dan een uur, terwijl al ons geld, gerief en water nog in de bus liggen.
Opa was ook uitgestapt en is nu verplicht om ook mee te gaan. Gelukkig waren oma en de ouders van Ingeborg nog op de bus gebleven.

Ik probeer nog op tijd beneden te geraken, maar ben net te laat en zie de bus vertrekken. Er zit dus niks anders op dan te gaan wandelen en er het beste proberen van te maken. Maar het is gewoon niet te begrijpen dat Piet zoiets durft te flikken.
Als we uiteindelijk arriveren op het punt waar Piet ons staat op te wachten, besluit ik dan ook om mij niet langer in te houden en zeg ik Piet mijn gedacht. Dat ik daarbij de aandacht van zowat de hele parking op ons vestig, interesseert me op dat moment niet meer. Ik ben gewoonweg razend.

Uiteindelijk brengt Denzel ons naar de laatste excursie van vandaag: een plek waar ontelbare van pinguïns hun nest hebben. We nemen hier een heleboel foto's vooraleer we terug naar het hotel gebracht worden.

's Avonds brengt Denzel ons met de bus naar het shopping center waar we gisteren ook al geweest waren. Deze keer gaan we het shoppingcenter niet binnen en spenderen we wat meer tijd in de winkels rondom het centrum. We stappen er een handelspost binnen waar we maar liefst 3 verdiepingen kunnen bezichtigen met allerlei souveniers. Van armbandjes tot antieke kunst: je vindt hier werkelijk alles.
Jinse ziet een mooie trui liggen, maar we besluiten om deze nog niet te kopen. Morgen hebben we namelijk nog twee vrije uurtjes en dan kunnen we nog altijd terugkomen.

We sluiten de dag af met een groepsdiner in één van de vele restaurants en keren daarna terug met de taxi.

Kaapstad: Dag 1.

Vandaag startten we met een stadswandeling door Kaapstad. Uiteraard mag de nodige vertraging niet ontbreken omdat Piet weeral niks op voorhand had geregeld. We besluiten dan maar om zelf al even de omgeving te verkennen en komen uiteindelijk terecht op een lokaal marktje. Jade is op slag verliefd op een schilderij van een zebra en kan dankzij een geslaagde onderhandeling de prijs binnen haar budget krijgen.

Uiteindelijk neemt een lokale gids ons mee naar enkele bezienswaardigheden in de stad. We passeren een lokale gevangenis, een stukje van de Berlijnse muur en een aantal andere historische gebouwen en plaatsen. De tour eindigt op een pleintje waar Nelson Mandela een belangrijke toespraak heeft gehouden. Even later verschijnt Denzel met de bus en worden we verplicht om op te stappen. We proberen nog van onder het bezoek aan de wijnproeverij uit te geraken, maar dat zou willen zeggen dat niemand naar de wijnproeverij mag. We stappen dus met tegenzin op, want dit betekent dat we onze vrije namiddag moeten opgeven.

De wijnproeverij was zoals verwacht een dikke tegenvaller. Het domein produceerde niet eens zijn eigen druiven en Piet had voor iedereen (ook de kinderen) zes glazen wijn geregeld. Gelukkig vond Jinse dat niet al te erg, maar wij vonden dat hij voor de kinderen alvast iets anders had mogen voorzien.

En zo ging de dag weeral voorbij. Het bezoekje aan de wijnproeverij nam de hele middag in beslag (omdat we weeral gigantisch veel tijd verloren met het bestellen van de lunch).

's Avonds namen we de taxi naar een shopping center in de haven. De prijzen zijn hier echter zoals in Europa, dus veel hebben we hier niet gekocht :).

Road Kill

De wielen van de bus draaien rond en rond ...

En dat deden ze zowat de hele dag. We maakten enkele tussenstops tijdens ons 6 uur durende rit, waarbij er eentje was aan het Road Kill Café.
Het was een aparte locatie waarbij ik niet volledig begreep waarom je hier een groep toeristen met kinderen laat stoppen. Een armtierig cafeetje in the middle of nowhere, gevuld met ondergoed van passanten en volgeschreven met schunnige moppen. Doe dit met een bus schoolkinderen en de boel staat op zijn kop.

Ik hoop dat Piet niet verwachtte dat wij hetzelfde zouden reageren.

De lange busrit gaf ons wel de gelegenheid om de reis tot dusver te bespreken. Tot hier toe zijn we niet echt onder de indruk van onze gids. En we zijn niet de enigen. De chauffeur daarentegen kan wel op onze sympathie rekenen. Denzel is geweldige chauffeur en een aangenaam persoon.

Uiteindelijk komen we aan in Franschhoek. Een klein dorp in koloniale stijl waar we een wijnproeverij op het programma hebben staan. Althans was dat laatste toch de bedoeling. Maar Piet had het nagelaten om te reserveren voor onze groep, waardoor er vandaag geen plaats meer is voor ons.
Noodgedwongen zullen we onze vrije middag van morgen moeten afgeven om dan de wijnproeverij te gaan doen. Als compensatie mogen vanmiddag in de miezerige regen een kleine wandeling maken door de hoofdstraat.

Uitstapjes!

De zee is terug een pak kalmer vandaag en dat wil dus zeggen dat we vanochtend al om 7:00 staan aan te schuiven aan de ontbijttafel om op tijd naar de boot te kunnen vertrekken.

Nadat we dankzij de hulp van een 4x4 gelanceerd worden in de zee, varen we eerst langs Robben mountain. Dit stukje rots is de thuisbasis van meer dan 10.000 robben en we komen ogen te kort om ze allemaal te zien.
Maar daarna gaat het echte werk van start. De kapitein van ons bootje staat constant in contact met andere bootjes om te zien waar er walvissen passeren. Even lijkt het erop dat we geen walvissen te zien zullen krijgen, maar dan merkt de kapitein plots iets interessants op in het water. En ja hoor: even later zien we voor de eerste keer de staart van een walvis uit het water komen. De kapitein stuurt het bootje in de richting van de walvis, maar het dier duikt al gauw onder en laat zich de volgende minuten niet meer zien. Het is blijkbaar zeer moeilijk om in te schatten waar die dieren opnieuw zullen opduiken en dus zit er niks anders op dan weer te wachten en de horizon af te speuren.

Maar het geluk zit ons mee vandaag en even later duikt er een nieuwe walvis op. De kapitein zet voorzichtig koers richting de walvis (het geluid van de motor maakt hen namelijk bang) en we slagen erin om redelijk dicht in de buurt te komen van de walvis.

Na een klein half uurtje zet de kapitein terug koers richting het strand en vervolgen we onze reis naar de Cango Caves.

Het is kort na de middag als we aankomen bij de grotten en gezien de logistieke problemen die we elke keer hebben, vragen we ons af hoe lang het nu zal duren vooraleer we allemaal gegeten hebben.
Maar dat probleem stelt zich vandaag (gelukkig?) niet. Het restaurant is reeds gesloten en wie honger heeft zal het moeten doen met een pakje chips of een reep chocolade. Da's weeral goed geregeld van onze gids.

De grot op zich is niet zo bijzonder interessant. De verhalen van de eerste grotbewoners zijn ondertussen wel al gekend en wijken in het verre Zuid Afrika niet af van de rest van de wereld.

We sluiten uiteindelijk de dag af met een bezoek aan een struisvogelboerderij. We zien hoe ze plumeau's maken van struisvogelveren en een aantal gelukkigen krijgen een nekmassage van de struisvogels.
We leren weer heel wat bij en om te demonsteren hoe sterk een struisvogelei is, mogen we zelfs op enkele eieren gaan staan. Ze houden telkens ons gewicht zonder problemen!

Na een kort bezoek aan de bijhorende winkel rijden we met een groeiend hongergevoel terug richting het hotel. 

Township

Normaal stond er voor vandaag de walvistocht gepland, maar door een onstuimige zee gaat het jammergenoeg niet door. In plaats daarvan gaan we vandaag op bezoek in een Township vlakbij.
Onder begeleiding van een gids/inwoner krijgen we te zien hoe de mensen hier vooral proberen te overleven. Met houten huisjes en een absoluut minimum aan comfort proberen ze er hier het beste van te maken. We moeten toegeven: hoewel onze groep hier absoluut uit de toon valt hebben we ons geen enkel moment onveilig gevoeld. Dat komt omdat de inwoners weten dat de rondleidingen geld opbrengen voor de gemeenschap en dat we zo een klein beetje bijdragen aan een betere toekomst. We bezoeken het lokale schooltje en krijgen (en geven) een klein optreden van de kinderen.

Na het bezoek keren we nog even terug naar het strand, maar het de zee is nog steeds te ruw om te bevaren. Dus gaan we maar weer doen waar we ondertussen al supergoed in geworden zijn: uitgebreid lunchen.
Deze keer eens geen restaurant-keten maar een lokaal adresje waar we volgens Piet lekker kunnen eten. En dat is niet gelogen: het eten was er superlekker.
Na het middageten maken we nog even tijd voor een strandwandeling, want het ziet er niet naar uit dat we nog een andere activiteit zullen doen vandaag.

Een busrit en boottocht

Vandaag stond er een busrit van 5u op het programma. Het uitzicht op de groene bergen en de oceaan was prachtig, maar vanachter glas leverde dat geen goede foto's op.
We stopten in een kleine haven voor onze lunch. Maar omdat de groep vrij groot is en de bediening op zich liet wachten, deden we er al gauw enkele uren over. Gelukkig was er nog een klein beetje tijd over om de haven wat te verkennen en de lokale winkeltjes te bezichtigen. De stralende zon en houten winkeltjes deden ons nog het meeste denken aan Pier 39 in San Fransisco.

Tegen het vallen van de avond maakten we nog een boottocht in de plaatselijke lagune. We vaarden helemaal tot aan het punt waar de golven van de oceaan in de laguna stroomden. Vervolgens konden we vanop het water een mooie zonsondergang aanschouwen. Dat was niet volledig volgens de planning van Piet want eigenlijk hadden we een afvaart vroeger moeten boeken. Maar omdat hij geen kaartjes op voorhand had besteld, konden we pas meegaan met de laatste afvaart.

Al bij al was het nog een mooie afsluiter van een dag zonder al te veel actie.

Graaff Reinet

Na de rustige dag van gisteren is het vandaag weer tijd voor een lange busrit: er staat bijna 600km op de planning. Omdat we om 15:30 een 4x4 tocht op de planning hebben staan, was er deze keer geen tijd voor lunch. We stopten dan maar onderweg bij een tankstation en kochten daar wat koekjes en chips. Gelukkig hadden we nog wat in voorraad liggen van de vorige dagen en lijkt de snoep heel hard op Westerse snoep.

Uiteindelijk kwamen we rond 14:00 al aan in de B&B waardoor we nog een uurtje konden gaan wandelen. We liepen de hoofdstraat van het dorpje eens op en af en waren getuige van een (blanke) bruiloft. Verder viel er niet teveel spannends te beleven in het dorpje.

De 4x4 tocht was - naar onze normen - niet al te spectaculair. Na een rit van iets meer dan een half uur kwamen we aan in Valley of Desolation (Verlaten Vallei), waar we vanop een uitkijkpunt enkele foto's konden nemen.

Het hele gebied deed ons denken aan Death Valley in Amerika, dus echt overdonderd waren we niet meer. Daarna reden we nog naar een andere plek in het park en kregen we een drankje terwijl we de zonsondergang konden zien. De verdere terugrit was een pak minder leuk. Omdat de zon onder was en we in open 4x4's reden, was het pokkekoud in de wagen. Er was ook nog een busje waar je eventueel in kon meerijden, maar de chauffeur reed blijkbaar zo slecht dat enkele reisgenoten aan het rondvragen waren of er iemand wou wisselen met hen.

Terug aangekomen in het hotel bestelden we dan maar een warme chocolademelk om op te warmen en keken we naar een rugbywedstrijd. Er was geen reden om naar onze hotelkamer te gaan, want blijkbaar stond de electriciteit voor enkele uren uit.

Als avondeten kregen we een braai geserveerd, met worst, kippensaté en Kudu-steak. En vooral dat laatste was heel lekker.

Na het avondeten was er gelukkig terug electriciteit op de kamer en speelden we nog enkele spelletjes. De WiFi was ook vrij stabiel en snel (**kuch**), waardoor we toch bijna 2Gb aan foto's konden uploaden.